Van Monemvasia naar Naflio en door naar Athene

Dag iedereen,

inderdaad, het restaurantje dat we gisterenavond geboekt hadden, is heel goed meegevallen. Het was midden in het dorpje van Monemvasia. Dit is een Middeleeuws dorpje met hele kleine wandelstraatjes, waar je, tussen haakjes, je poten breekt als je erover gaat. Hoe ongemakkelijk is dat, je moet steeds goed kijken waar je je voeten neerzet, anders sla je zeker op de een of andere keer je voet om.

Voor mensen die in een rolstoel zitten, is het trouwens onmogelijk om hier een bezoekje aan te brengen. Maar dat is over het algemeen in heel Griekenland zo. Met minder mobiele mensen houden ze hier zeker geen rekening.

Na een goede nachtrust en een overweldigend ontbijt zijn we opnieuw vertrokken naar het voorlaatste adresje, in Naflio. Naflio is de eerste hoofdstad van Griekenland geweest. Het hotel dat we geboekt hebben, is veruit het oudste van Naflio. Het gebouw zelf dateert van 1620, je kan dus wel denken. Het is wel een probleem om er te geraken. Er mogen opnieuw geen auto's rijden waar het hotel gelegen is. We geraken in de buurt van het hotel, op zo'n 300m, en vinden er gelukkig een parkeerplaats. Maar nu begint de miserie. Alle bagage moet ook nog in dat hotel geraken. En met 35°C is dat geen lachertje want Naflio is op een heuvel gelegen, snap je ? Allemaal superkleine straatje, gangetjes en jawel ... trappen.

We besluiten om in eerste instantie eens naar het hotel te gaan zonder bagage, dan weten we al meer. Amai mijn kl..., dat wordt nog een karwei. Pfff... Vriendelijk ontvangen in het hotel en de situatie uitgelegd. Dat is ook niet de eerste keer dat ze zoiets meemaken waarschijnlijk. Direkt iemand geroepen en die gast is met ons meegegaan tot waar de auto stond. Wij moesten bijna niks dragen. Hij heeft helemaal alleen de twee zware valiezen naar het hotel gebracht en dan ook nog eens naar de kamer, 2 verdiepingen hoger. Wat een service! We hebben die gast dan ook een leuk fooitje gegeven. Het is voor ons een hele opluchting. Kijk maar eens naar de trappen ...

Wij hebben de "Suite of the Sun", gedecoreerd alsof we nog bij Louis XIV zitten en ook niet al te groot, maar we hebben wel een leuk terras en dat is ook fijn. Het is de enige kamer met terras.

We doen het deze namiddag rustig aan een gaan op het hoofdplein een cocktailke drinken. Heel lekker. Omdat dit hotel zeer centraal ligt, moeten we nu nergens meer ver voor stappen om iets te zien, dat is nu wel het voordeel.

De volgende dag hebben we zo'n toeristentreintje genomen om alle bezienswaardigheden in één keer te kunnen bezoeken. Voor 4 euro kun je niet sukkelen. 't Precies alsof we in de Efteling rondrijden met ons boemeltreintje.

We zien een beetje van alles, standbeelden, pleinen, musea, het oude treinstation, hondestronten, een monument van WO II en last but not least, de Palamidi burcht. Indrukwekkend zo hoog op de rotsen. Hoe ze dat toch indertijd voor elkaar gekregen hebben, je houdt het niet voor mogelijk.

Voilà, en de dag zit er weeral op. Nu nog eens gaan eten, zie, en morgen verder naar de laatste stop: Athene.

Vandaag allebei niet te goed geslapen. Maar na het ontbijt voelen we ons toch weer wat meer in onze sas. Te vroeg gejuicht, zal later blijken. We moeten maar om 15 uur in Athene zijn, dus we moeten ons niet te druk maken.

We checken uit en dezelfde gast van in 't begin draagt de valiezen 2 trappen naar beneden. We kennen de straatjes ondertussen wat beter en we kunnen de valiezen makkelijk zelf tot het einde van het straatje rijden (dat is plat). Carine zal daar op mij wachten terwijl ik van de parking naar die plaats rij, om dan de valiezen in te laden.

Met goede moed start ik de eerste serie trappen omhoog richting parking. Oef, boven ... en nu nog 200m naar de parking. En kijk nu, de band rechts vooraan zo plat als een luis ... Zo kan ik niet met de auto rijden. Terug 200m terug en 4 series trappen naar beneden tot ik weer bij Carine kom. Even op adem komen ... ik loop wel terug naar het hotel en vraag of ze me komen helpen. Weer 300m teruggelopen en 2 series trappen omhoog tot bij de receptie. Daar aangekomen, verschiet dat meiske aan de receptie nogal. "Iets vergeten?" Neen, niet echt. Ondertussen zie ik eruit alsof ze 1000 liter water over mij hebben uitgestort en tussen de zweetbuien door, kan ik toch uitleggen wat er aan de hand is. Ze bellen wat rond ... niemand beschikbaar. Mmm, wat nu? Dezelfde gast die onze valiezen al twee keer gedragen heeft, komt met een voorstel. Ga jij maar terug naar de parking, ik kom wel af met een compresseurke waarmee we de band kunnen opblazen.

Bon, heel goed, challenge accepted. Twee series trappen naar beneden, 300m lopen tot bij Carine, even ademhappend een verkorte uitleg geven, vier series trappen naar boven en 200m gaan tot de parking. Daar aangekomen, nog niemand ter plaatse. Er zit daar een Griek op zijn stoelke aan een tafelke en hij staart mij nogal vreemd aan. Hij heeft vermoedelijk nog niemand gezien die eruitziet alsof hij ogenblikken ervoor het kanaal heeft overgezwommen. Ik zie hem naar beneden kijken en dan kijkt hij om naar zijn vrouw. Vermoedelijk vraagt hij om nu direkt zijn laarzen te brengen aangezien mijn zweet vermoedelijk al tussen zijn tenen begint te lopen. Maar dat blijkt het niet te zijn ... Hij steekt zijn duim op ... everything OK ? Ivve ... ivve ... ivverieting ... 'k zal ook maar mijn duim opsteken.

Na een kwartiertje komt die gast toch aangereden op zijn brommerke. De compresseur uitgehaald en in de stekker van de auto gestoken. Hupla, blazen maar. Knopke omzetten en ... niks. Nog ne keer geprobeerd, were niks. Dat spel werkt wok niet. En dan hebben we maar samen het wiel gewisseld. Ondertussen kan ik mijn onderbroek terugvinden ter hoogte van mijn sokken, maar we houden vol. Er zit jammer genoeg ook niet veel lucht in die reserveband maar we geraken wel aan een garage.

Onmiddellijk Carine op de hoogte gebracht van dit ongezien succesverhaal. De auto in, naar beneden gereden tot bij Carine en de valiezen en dergelijke ingeladen. Eerst even op adem komen en de ruitenwissers langs binnen aangelegd. Damp blijft toch lang hangen, hé.

Daarna onderweg de band wat bijgeblazen tot een acceptabel niveau en wij weg. Nog één tussenstop gemaakt bij het spectaculaire Kanaal van Korinthe, een echt huzarenstukje en dan doorgereden naar het hotel. Gelukkig nog één parkingplaatske in de buurt gevonden en naar de kamer, na eerste een halve liter verorberd te hebben.

Om 15 uur zijn ze de wagen terug komen ophalen. Geen problemen, buiten de banden natuurlijk.

's Avonds zijn we nog iets lichts gaan eten. Dat hebben we in het hotel moeten doen, want hier in deze buurt heb je heel weinig restaurants. Hier heb je enkel: motorfietswinkels, winkels met accessoires voor motorfietsen en ja, niet te vergeten, motorfietswinkels ...

Vandaag gaan we dus om 11 uur terug naar de luchthaven om daar kort in de namiddag op te stijgen en hopelijk om 16.25u te landen in Brussel. Dan nog een treintje naar Kortrijk en terug naar huis.

Dat was het dan voor dit jaar ...

Bedankt aan iedereen om ons te volgend ... tot de volgende reis. Hopelijk.

Van Olympia over Finikounta naar Monemvasia

Vanuit Olympia vertrokken naar Finikounta voor een rit van een goeie 130km. Eerste deel door de bergen, mooie rit.

We zijn in de namiddag rond 15 uur aangekomen bij Kotroni villas in Finikounta. Heel vriendelijke ontvangst door de gastheer. We krijgen een mooie kamer in een villa met alles erop en eraan.

Ervoor zijn we nog gestopt in Methoni, waar een burcht is die ik graag had vastgelegd op video. Op het strand de drone geïnstalleerd en het ding laten opstijgen. Het was de bedoeling om de volledige omtrek van de burcht op film vast te leggen, maar toen de drone aan de kant van de zee boven de burcht zoefde, kreeg ik een melding dat er een veel te strakke wind was. Bovendien verloor ik contact met de drone doordat we achter de muren van de burcht opgesteld waren. Gelukkig komt de drone, normaal gezien, terug als hij contact verliest. En ja hoor, plots hoorden we wat gezoem in de lucht. Ik heb de drone dan maar terug laten komen en laten landen. Ik heb wel een klein filmpje ervan maar het is toch iets. Kijk maar bij de videos.

De volgende dag hebben we het rustig gehouden. Je kan niet steeds actief bezig zijn hé. Wel 's avonds terug lekker gegeten.

De ontbijten in Kotroni Villas worden door gastheer (en vrouw) zelf bereid en worden op de kamer bezorgd, als je een kwartiertje ervoor belt. De ontbijten zijn typisch Grieks, superlekker.

Gisteren zijn we dan weer vertrokken richting derde vinger aan de onderkant van het Griekse vasteland. Einddoel was Monemvasia, een schiereiland met een zo goed als intacte burcht erop. Een pittige rit van zo'n 320 km. Alles verloopt rustig buiten het feit dat de rechtervoorband stilletjes leegloopt en ik om de twee dagen de band een beetje moet oppompen. We moten op het einde wel door piepkleine straatjes om aan ons verblijf te geraken, Villa Cazala. Hier ook weer een heel mooie kamer helemaal bovenaan. Ja, trappen lopen hoort erbij deze vakantie ... We hebben drie terrassen met een superuitzicht op de zee en het schiereiland.

's Avonds zijn we eens Italiaans gaan eten. Het moet niet steeds Grieks zijn, hé, een beetje variatie kan nooit kwaad. Carine eet pennette met 4 kazen en ik ga voor de gegrilde octopus. Helaba, een octopus heeft toch 8 poten (octa) ? En ik krijg er maar 4. Het zal wel weer een gehandicapte octopus geweest zijn of het is een nieuwe soort, een quatropus. En gelukkig maar, ik heb meer dan genoeg met mijn portie. Maar wel, boterzacht en superlekker. Achteraf nog een huisgemaakte tiramisu en een panna cotta. Ik moet Carine wel even bijspringen om de tiramisu soldaat te maken. Amai, wat een stuk.

Vanmorgen weer ontbijt op de kamer geserveerd. Je kan niet denken wat er niet op lag. We hebben zelfs nog zaken in onze frigo moten steken; We kregen het allemaal niet op.

En nu op pad. Ik heb 4 stops ingepland: een wijngoed, een olijfolieperserij, nog een perserij maar waar ze ook honing verkopen en dan grotten.

Er is ongeveer 25% uitgekomen van de geplande stops. Het wijngoed was onvindbaar, de perserij bestond niet meer en de andere perserij en honing was gesloten (of failliet). Het enige wat wel gelukt is zijn de grotten. Maar ... wat een karwei om er te geraken. We moeten ervoor een bergketen over. Supersmalle baantjes, 80 haarspeldbochten, ... En amai als je door een bergdorpje moet rijden. Je kan met moeite door de straatjes. De buitenspiegels raken bijna langs allebei de kanten de huizen, je ziet nergens iets afkomen ... O wee als er een tegenligger is. Dan moet er snel gerekend en gereageerd worden. Maar we geraken erdoor.

Voor wie geïnteresseerd is, staat er een videootje van een minuutje of 4 bij de videos. Gefilmd met de dashcam.

De grotten zelf, Kastania caves, zijn erg mooi. Het zijn niet de grotten van Han, daarvoor moet je bij Bodart zijn, maar ze zijn wel speciaal. Duizenden stalactieten (en ook - mieten maar nier zoveel). De ingang is gewoon een dubbele deur in de wand, vreemd. Maar wel heel interessant.

Teruggekeerd, weer door de bergen natuurlijk, maar nier zo erg in het er naartoe rijden. Voor vanavond hebben we een restaurantje geboekt op het schiereiland. Ziet er chic uit, we zien wel.

Tot later.

Van Meteora over Delphi naar Olympia

Dag iedereen,

we zijn vertrokken vanuit Meteora voor een lange tocht terug naar het zuiden. Afstand is ongeveer 350 km en we doen daar heel rustig een uurtje of 6 over. Wat we wel nog nooit meegemaakt hebben: we hebben een stuk autostrade gebruikt en over een afstand van ongeveer 50 km zijn we geen enkele auto tegengekomen, noch voor ons, noch achter ons, niemand, zero, 0. Ongelooflijk.

We zijn ook een hele lange brug overgereden, waar we wel 13.70€ tol voor moesten betalen.

Een paar keer gestopt en rond 15 uur aangekomen in Delphi. We hebben weeral een heel mooie kamer en de lift komt rechtsreeks uit in de kamer, we hebben de hele verdieping voor ons.

Het is weer nogal warm, rond de 38°C. Maar we zijn hier maar voor één nacht, want hier is enkel in dit dorp iets te zien, dus moeten we vandaag proberen om alles te bezichtigen. Iedereen heeft wel al eens gehoord van het Orakel van Delphi ... wel, dat was hier.

Delphi ligt op een hoogte van 570 meter op de hellingen van de Griekse berg Parnassus op het kruispunt van belangrijke route van de oude wereld. Het beroemde heiligdom van de god Apollo werd hier gebouwd. De kleinere tempel van Athena Pronaia werd later bijgebouwd. De plek is beroemd vanwege het orakel, een plek waar voorspellingen werden gedaan door priesteressen en priesters.

Op de plek waar Delphi verscheen was een natuurlijke rotsspleet waar dampen uitkwamen die de mensen bedwelmden en hen in staat stelden profetische woorden te spreken. Volgens de legenden was Apollo de aangewezen beschermheer van de mysterieuze oerkracht die uit de rotsspleet opsteeg, en bezat hij zelf ook zulke krachten. Het doorgeven van de profetieën van het orakel was echter voorbehouden aan de priesteres, waarna haar uitingen door de aanwezige priesters werden geïnterpreteerd. Op deze plek werden alle Griekse initiatieven, van het stichten van koloniën tot oorlogen tussen stadstaten goedgekeurd of juist verboden door de god, die via de profetieën en antwoorden van het orakel tot de mensen sprak.

Gisteren zijn we dan in de voormiddag doorgereden naar Olympia. Hier blijven we weer 2 nachten. Dit de laatste tussenstop in het binnenland vooraleer we doorrijden naar de kust. We verblijven in een guesthouse en Damiano, de eigenaar, is een heel aangenaam persoon. Heel vriendelijk en hij legt alles met handen en voeten uit. Wat zijn de beste restaurants, wat kunnen we gaan bezoeken, welke verdere uitstappen kunnen we nog plannen, ...

We krijgen weeral de hele bovenverdieping voor onszelf. Salon, keuken, badkamer, slaapkamer en jawel, een terras van 155m², kijk maar eens.

's Avonds gaan eten bij Oriste, een restaurant bijna naast de deur, alleen het politiebureau zit er nog tussen. Geen voorgerecht dit keer, want we laten ons steeds daardoor verassen en hebben dan moeite om ons hoofdgerecht nog op te eten. We eten vis vandaag, een varkensvis. Nog nooit van gehoord maar wel vers en lekker. Ook wel een dessertje (stuk taart met kataifa) en natuurlijk een stekkerdraad als afsluiter, we houden het bij één Metaxa en één Drambuie.

Vanmorgen na het ontbijt de site van Olympia gaan bezoeken. Dat is hier de bakermat van de Olympische Spelen, maar toen liepen ze hier nog in hun blootje rond. Wij houden onze kleren aan (waarschijnlijk beter voor de andere bezoekers) en we wandelen in de plaats. De Olympische vlam, de toorts waarmee ze door alle landen lopen, wordt hier nog steeds ontstoken bij elke spelen.

Vanavond gaan we eens bij een ander restaurantje eten en houden het rustig. Morgen een kleine trip naar de kust voor de boeg, zo'n 130 km. Komt wel goed ...

Tot dan.

Meteora dag 2

Hallo,

vanmorgen een heel goed ontbijt gehad. Je kan niet bedenken wat er nog bij moest liggen.

Rond 10 uur vertrokken om eerst wat oude bruggen te gaan bezoeken. Hiervan kun je in de foto's enkele voorbeelden vinden. Ja, vinden ... Er geraken was veelal gebaseerd op natte vinger-werk. We moesten goed improviseren om ter plaatse te geraken. Waar leggen ze die dingen nu ook alweer ? Precies ... in the middle of nowhere. Kleine baantjes, aardewegen, geitenboeren langs de weg, schildpadden die de weg oversteken. Geen haas te zien, dus wachten is de boodschap. Maar uiteindelijk hebben we ze toch gevonden. Was wel de moeite.

In het terugrijden ook nog even Trikala bezocht, waar er juist markt was. Man, man, wat een groeten en fruit hier ... Schitterend. Van alles te vinden. Ze smijten hier met de meloenen. Een exemplaar van 30cm doormeter ... 40 cent. Ah ja, nog vergeten, wat er hier wel duur is ... de nafte. Varieert van 2,149 tot 2,248 euro per liter. Goedkoper nog niet gevonden. Pfff.

Vandaag weer een superwarme dag. Om 18 uur nog 41°C. Ik heb hier wel één voordeel in Griekenland ... hier moet Carine niet telkens zeggen: "Trek uw broek op!". Ze blijft vanzelf aan mijn gat en billen plakken.

En jawel hoor, vannamiddag moesten we een lange broek aan. We hadden een bezoekje gepland aan één van de kloosters, die hier pal bovenop de rotsen gebouwd zijn. Werkelijk heel mooi. Foto's zijn geplaatst, kijk maar eens. Als toetje gestopt bovenop een rots waar je de zonsondergang kon meemaken. Super!

Om 21.30u weer in het hotel. Carine moet de broek van mijn gat pellen. Maar ... het was de moeite. Tot morgen.

Athene en start naar Meteora

Hi,

de tweede dag in Athene zijn we vroeg gestart om toch maar zeker te zijn dat we de tickets voor de Acropolis kunnen bemachtigen. Om 8.30u waren we aanwezig op de parking van de Acropolis om toch vandaag iemand met een geel T-shirt te kunnen onderscheppen. En ... jawel hoor, er was iemand ter plaatse en nog beter, wij konden onze tickets omwisselen. Ondertussen is het weeral 29°C en w zijn nog maar in de morgen.

En waar hebben ze die tempels weer gebouwd, denk je ? Natuurlijk, op een heuvel ... Ze moesten weer van ver gezien worden, zulle, de muttens. En wijle op weg. Eén zweetdruppel per meter is een goed gemiddelde. Na 6543 zweetdruppels komen we aan aan de ingang en omdat we al tickets hebben, mogen w direct door en hoeven we niet aan te schuiven. Hoera.

Maar ja, nu begint dat spel pas. Het is wel indrukwekkend. Hoe ze dat hier klaargespeeld hebben indertijd, het blijft een raadsel. In elk geval zijn we er zeker van dat hier veel mensen het leven gelaten hebben. Dat is zeker. Wij spelen hier enkel zweet kwijt, dat is het minste. In de foto's kunnen jullie wat indrukken van de Acropolis opdoen.

Na 244.114 zweetdruppels geraken we weer beneden. Gelukkig zijn we zo vroeg gekomen. Ze staan nu rijen ver aan te schuiven om een ticket te kunnen bemachtigen. Er was voor ons al genoeg volk daarboven, laat staan wat dat binnen een uurtje zal zijn. Niet te doen.

Na de Acropolis gaan we door de kleine straatjes en ontdekken zo enkele leuke terrasjes. En ja hoor, er is steeds plaats voor ons. Raar hé. Leuk.

Ik slaag er nog in om Carine te overtuigen om de Poort van Hadrianus te gaan bekijken. Maar dan ... even kijken op de kaart waar we juist zijn. Mmm, zo'n 4 km van het hotel. Om een depressie te voorkomen stel ik voor ... om in de schaduw te lopen. Gezicht op "onweer" en toch ... de benenwagen raakt in gang. Ik hou er de moed in en begin spontaan Duitse marcheerliedjes te zingen van in de jaren 40. Dat helpt ook niet veel. Dan maar in 't Frans: un kilomètre à pieds, ça use, ça use, un kilomètre à pieds, ça use les souliers ... Ge ziet, 't is gelijk op kamp, hé.

Vele, vele ... vele kilometers verder (1) komen we een cafeetje tegen waar ze meer dan 500 soorten bier hebben. Ge ziet wel, met de taxi zou je dat niet vinden hé. Bon, ne Westvleteren en nen Duvel alstembief. Yamas. Dat gaat er goed in. En ... ondertussen is de vlaag ook al opgetrokken ...

Nog 400 m naar het hotel ... en ondertussen nog eens stoppen in een zaak waar ze enkel croissants en cruffins verkopen, allemaal superspeciaal maar wel lekker. We nemen er een paar in reserve mee. Nu nog wat chillen op de kamer en vanavond in een supergezellig Grieks restaurantje gegeten. Nu dodo.

Vanmorgen hebben ze om 10 uur de auto afgeleverd, een VW Polo. Schoon karreke. Maar wel weer een akkefietje als ik moest afrekenen. Hun rekening was 350 euro duurder dan de offerte die ik gekregen had. En nu ... ? Ik kan de wagen toch niet afzeggen, want dan ligt heel onze vakantie in duigen. Maar ik houd voet bij stuk ... nie pleuje. Hij naar het bureel gebeld, naar de baas gebeld. Een fout in het systeem. Jaja, maar ik draai daar niet voor op. En na een half uurtje weg en weer onderhandelen ... toch moeten bijbetalen ... 0 euro. Hun fout, hun miserie, niet de mijne. Heel correct.

En daarna, wij op weg. Athene is superdruk en we sukkelen van het ene kleine straatje in het andere. Maar, de volhouder wint en na een uurtje kunnen we toch de stad verlaten. Nu nog een rit van 323 km voor de boeg, maar alles verloopt vlot. Verder bijna geen verkeer meer.

Vannamiddag in het tweede hotel aangekomen in Meteora. Mooi hotel en we hebben de Romeo en Juliet-suite. Al goed en wel maar: 1. ik ga niet onder het balkon staan zingen en 2. die gasten hebben zelfmoord gepleegd en dat zien we nu ook wel niet zitten. Wel mooi uitzicht op de bergen hier, maar daarover morgen meer.

Salut.

Dag 1 en 2: Athene

Gisteren zijn we om 3.30u 's morgens opgehaald door Marijke en afgezet aan het station in Kortrijk om vandaar de trein naar Brussels Airport te nemen om 4.18u.

De vlucht was mooi op tijd, maar toen we al in het vliegtuig zaten, moesten ze 27 minuten wachten om te mogen starten en naar de landingsbaan te taxiën.

Wij zijn een 20 minuutjes later aangekomen in Athene, na een nogal turbulente landing. Het waaide hier ontzettend hard. Iedereen die geklutste eieren meehad was eraan voor de moeite. Het waren omeletjes tegen dat we op de grond waren. Wel leuk ...

De taxi van het hotel stond perfect klaar en 45 minuutjes later waren we op onze kamer. Heel mooie kamer in het centrum, met een balkonnetje.

Gisterenavond de eerste Griekse maaltijd genuttigd. We hebben 4 verschillende schotels gekozen om een beetje van alle smaken mee te krijgen. Garnaalpopcorn, gehaktballetjes, verschillende soorten worstjes en ook souvlaki (Griekse kippenbrochettes). Met een aangenaam Grieks roseetje is dat makkelijk gepasseerd. Ook de desserts waren heel lekker.

Maar tegen 21 uur waren we allebei doodop. Het was al een lange dag geweest.

Heel goed geslapen .... Gelukkig.

Ook het ontbijt was heel lekker. We moesten daarvoor wel een paar huizen verder. Ontbijt wordt op een andere plaats geserveerd.

Daarna naar het centrum gewandeld om mee te gaan met een "Hop-on, Hop-off"-bus. Die rijdt een traject met alle bezienswaardigheden af, waar je overal kunt af- en natuurlijk terug opstappen. Heel de toer meegedaan en dan afgestapt aan de Acropolis, waar we normaal gezien ons ticket van de bus konden omwisselen voor een ingangsticket van die Acropolis.

De verantwoordelijke van de bus had vaneigens geen scannertje mee en kon ons die tickets niet geven. Dat konden ze op een andere stopplaats wel, volgens hem. Allez, dan maar te voet naar het Monastriki-plein. Nergens geen mannetje met een scanner te vinden, natuurlijk. Dien andern heeft ons weer goed aan ons pietje ... de pootink.

De afdaling van de Acropolis zijn hele smalle straatjes en op veel plaatsen hele kleine trappen, maar wel steil. De ene na de andere gleed daar weg en kwam op zijn kont terecht. Gelukkig niet te heel erg ... vermoeden we toch. Carine is wonder boven wonder niet gevallen of zelfs niet uitgegleden. Proficiat, ne pieper van de juffrouw en een bank vooruit.

Gelukkig hebben we ook wel een goed terraske gevonden en werd de dorst toch even gelest. Het is hier warm genoeg, zulle.

We hebben daarna nog een aantal stopplaatsen gedaan maar ergens zo iemand te vinden, verdikke.

De omwisseling van de tickets zal voor morgen zijn. Gelukkig blijven ze 48 uur geldig.

We hadden er ondertussen al een fikse wandeling opzitten en er begon er al eentje te pruttelen ... raad eens wie. Alhoewel, ik moet toegeven, mijn karamellen plakten toch ook aan 't papierke.

Dus ... nog een terrasje opgezocht en de dorstigen gelaafd. We hebben ook in de buurt van het hotel een restaurantje opgezocht en wat kleins gegeten. Inneke zou zeggen: een hongerke.

Vanavond zien we nog wel. Tot later.

Welkom op onze Reisblog!

Hallo en welkom op onze reisblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis.

Deze keer gaan we niet ver van huis. We gaan voor de eerste keer naar Griekenland.

Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat ?

Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de vakje hier rechts onderin.

We zien je graag terug op onze reisblog en laat dan gerust af en toe ook eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Eddy & Carine