Hi,

de tweede dag in Athene zijn we vroeg gestart om toch maar zeker te zijn dat we de tickets voor de Acropolis kunnen bemachtigen. Om 8.30u waren we aanwezig op de parking van de Acropolis om toch vandaag iemand met een geel T-shirt te kunnen onderscheppen. En ... jawel hoor, er was iemand ter plaatse en nog beter, wij konden onze tickets omwisselen. Ondertussen is het weeral 29°C en w zijn nog maar in de morgen.

En waar hebben ze die tempels weer gebouwd, denk je ? Natuurlijk, op een heuvel ... Ze moesten weer van ver gezien worden, zulle, de muttens. En wijle op weg. Eén zweetdruppel per meter is een goed gemiddelde. Na 6543 zweetdruppels komen we aan aan de ingang en omdat we al tickets hebben, mogen w direct door en hoeven we niet aan te schuiven. Hoera.

Maar ja, nu begint dat spel pas. Het is wel indrukwekkend. Hoe ze dat hier klaargespeeld hebben indertijd, het blijft een raadsel. In elk geval zijn we er zeker van dat hier veel mensen het leven gelaten hebben. Dat is zeker. Wij spelen hier enkel zweet kwijt, dat is het minste. In de foto's kunnen jullie wat indrukken van de Acropolis opdoen.

Na 244.114 zweetdruppels geraken we weer beneden. Gelukkig zijn we zo vroeg gekomen. Ze staan nu rijen ver aan te schuiven om een ticket te kunnen bemachtigen. Er was voor ons al genoeg volk daarboven, laat staan wat dat binnen een uurtje zal zijn. Niet te doen.

Na de Acropolis gaan we door de kleine straatjes en ontdekken zo enkele leuke terrasjes. En ja hoor, er is steeds plaats voor ons. Raar hé. Leuk.

Ik slaag er nog in om Carine te overtuigen om de Poort van Hadrianus te gaan bekijken. Maar dan ... even kijken op de kaart waar we juist zijn. Mmm, zo'n 4 km van het hotel. Om een depressie te voorkomen stel ik voor ... om in de schaduw te lopen. Gezicht op "onweer" en toch ... de benenwagen raakt in gang. Ik hou er de moed in en begin spontaan Duitse marcheerliedjes te zingen van in de jaren 40. Dat helpt ook niet veel. Dan maar in 't Frans: un kilomètre à pieds, ça use, ça use, un kilomètre à pieds, ça use les souliers ... Ge ziet, 't is gelijk op kamp, hé.

Vele, vele ... vele kilometers verder (1) komen we een cafeetje tegen waar ze meer dan 500 soorten bier hebben. Ge ziet wel, met de taxi zou je dat niet vinden hé. Bon, ne Westvleteren en nen Duvel alstembief. Yamas. Dat gaat er goed in. En ... ondertussen is de vlaag ook al opgetrokken ...

Nog 400 m naar het hotel ... en ondertussen nog eens stoppen in een zaak waar ze enkel croissants en cruffins verkopen, allemaal superspeciaal maar wel lekker. We nemen er een paar in reserve mee. Nu nog wat chillen op de kamer en vanavond in een supergezellig Grieks restaurantje gegeten. Nu dodo.

Vanmorgen hebben ze om 10 uur de auto afgeleverd, een VW Polo. Schoon karreke. Maar wel weer een akkefietje als ik moest afrekenen. Hun rekening was 350 euro duurder dan de offerte die ik gekregen had. En nu ... ? Ik kan de wagen toch niet afzeggen, want dan ligt heel onze vakantie in duigen. Maar ik houd voet bij stuk ... nie pleuje. Hij naar het bureel gebeld, naar de baas gebeld. Een fout in het systeem. Jaja, maar ik draai daar niet voor op. En na een half uurtje weg en weer onderhandelen ... toch moeten bijbetalen ... 0 euro. Hun fout, hun miserie, niet de mijne. Heel correct.

En daarna, wij op weg. Athene is superdruk en we sukkelen van het ene kleine straatje in het andere. Maar, de volhouder wint en na een uurtje kunnen we toch de stad verlaten. Nu nog een rit van 323 km voor de boeg, maar alles verloopt vlot. Verder bijna geen verkeer meer.

Vannamiddag in het tweede hotel aangekomen in Meteora. Mooi hotel en we hebben de Romeo en Juliet-suite. Al goed en wel maar: 1. ik ga niet onder het balkon staan zingen en 2. die gasten hebben zelfmoord gepleegd en dat zien we nu ook wel niet zitten. Wel mooi uitzicht op de bergen hier, maar daarover morgen meer.

Salut.